Enerzijds is een positieve sfeer, voor mij een omgeving waar het gezellig vertoeven is!
Je kan deze creëren door ervoor te zorgen dat de omgeving deze positieve sfeer weet uit te stralen.
Echter dat is voor mij veelal onvoldoende. A ja. Wat met de positieve sfeer die de onderlinge communicatie uitstraalt? Deze vind ik nog belangrijker!
Deze positieve sfeer waarin ik als ‘Asperger’ het gevoel kan hebben er gemeend bij te horen. Waarbij ze me in de communicatie betrekken. Waar ze echt interesse in mij tonen. En zich afstemmen op elkanders belangen.
Herkenbaar?
Wij komen van nature asocialer over!
En voor vele is communiceren een aan te leren of aan te pakken basisvaardigheid.
Ik persoonlijk ben me hierin steeds meer aan het bekwamen en inmiddels kan ik, wanneer ik er zin in heb, me tot enorm betrokken doen overkomen en voelen binnen de groep waarin ik me bevind, zelfs als het enkel en alleen gaat over koetjes en kalfjesgesprekken.
Ik stem me dan ook af op wat ze zeggen en zoveel meer. Hierdoor krijgen zij een goed gevoel van mijn aanwezigheid binnen deze communicatie.
Inmiddels, na al mijn inspanningen anders te leren socialiseren en communiceren, vraag ik me nu soms af wie zich het meest sociaal weet te gedragen in onze aanwezigheid?
En wanneer jullie de socialere en meer communicatieve wezens zijn, waarom tonen velen onder jullie, dan toch zo zelden interesse in onze leefwereld?
Gelukkig hebben mijn vrouw en ik zeer goeie vrienden, die mij er van meet af aan bijgenomen hebben zoals ik ben. Echter dat kan ik in veel mindere mate van mijn naaste omgeving zeggen.
Sommige ervan weten nul, komma, nul van mijn verleden! Deze geven mij de indruk enkel interesse te hebben in zichzelf, hun partner, hun kinderen, hun werk, hun hobby’s… met andere woorden in zichzelf.
Andere tonen dan wel interesse, echter geven de indruk geen aandacht te kunnen houden. Stel ik zeg: ‘Ik ben naar Rome geweest’, en zij gaan onmiddellijk verder: ‘Toen ik in Rome was ben ik gaan zien naar …’. Net alsof ze bij elk herkenbaar woord je onderbreken, en verdergaan met hun eigen verhaal…
Herkenbaar?
Het is niet omdat we soms met teveel details antwoorden, dat ge ons moet uitsluiten!
Tijdens onze NLP opleidingen leren we de deelnemers chuncken. Hiermee kan je de hoeveel aan informatie, aan detail, die je wil horen bijsturen. Dit vind ik een andere manier van communiceren zonder uitsluiting van de ander.
Want door deze vorm van uitsluiting voelen we ons steeds minder betrokken, geef je ons het gevoel jouw interesse niet waard te zijn, dat jullie zich wegduwen van ons bij gebrek aan voldoende afstemming. En wanneer wij aanvangen te tokkelen op onze GSM omdat we ons uitgesloten voelen, noemen sommige onder jullie ons achter onze rug asociale wezens.
Op deze momenten vraag ik me af waarin onze definities van sociaal gedrag en communiceren verschillen?
Ik doe al zeer lang mijn best, echter sommige onder hen heb ik inmiddels opgegeven, wegens blijvende totale desinteresse in mijn leefwereld. En dit op zich zullen zij wellicht niet begrijpen. In hun ogen sluit ik me wellicht af voor hen, terwijl niets minder waar is, want zij blijven zich hardnekkig afsluiten voor mijn.
Ook ik heb mijn beperkingen!
En dit doen mijn vrouw best enorm veel pijn. Het is moeilijk voor haar om te zien hoe hard ik mijn best heb gedaan om erbij te horen, terwijl de onder hen een onvoldoende positieve sfeer tot socialere en communiceren creëren.
Wie weet kan dit het aanknopingspunt zijn, waarin we afstemming op elkaar vinden kunnen, als aanknopingspunt tot communiceren met elkaar om alzo gemakkelijker een positieve sfeer creëren om te socialiseren met elkaar.
Hoe samen een positieve sfeer creëren?
Laat ons weten hoe we jou hierbij kunnen helpen! 
