Vroeger was ik TE Perfectionistisch! Enkel was ook ik mij hiervan niet bewust?
Toen ik nog voor ‘al’ mijn teamleden de lat even hoog legde als voor mezelf, werd ik door mijn baas op het matje geroepen!
‘Je moet weten’, zei ze, ‘er zit nu eenmaal een vreemde eend op jouw afdeling!’
Tot op dat moment bleken al mijn teamleden vrijgezel te zijn, die leefden voor hun job.
Wij delen allemaal dezelfde passie, en hobby, namelijk het werk.
Daarnaast bleken we allemaal vrij perfectionistisch ingesteld te zijn.
Op de één of andere manier heeft iemand één van de nerds in mijn afdeling weten te verleiden. Van het één kwam het ander, en vooraleer ik dat door had, was deze collega een vreemde eend geworden met partner en kind.
We ontdekten dat wanneer je partner en kind hebt, dat je hobby en je werk niet hetzelfde meer mogen zijn. Raar!
Ik vraag me af in welke mate dit herkenbaar is?
Ik ben niet geboren als Te Perfect, Te perfectionistisch!
Ik werd het, al doende, door hoe ik me destijds gedroeg? Ik kan me hierover als kleuter en peuter nog allerlei herinneren.
De eerste keer dat ik een fles melk uit de koelkast pakte, liep het anders dan verwacht. In die tijd waren deze melkflessen gemaakt uit glas. Toen deze melkfles op de grond viel, vlogen de scherven overal in het rond, met als gevolg een grote plas melk op de grond, en een koelkast voorzien van zeer veel melkspatjes.
En een vrij boze ouder die zei: ‘Alex, wat ik zelf doe, doe ik beter!’, en de eerstvolgende jaren was de koelkast verboden terrein voor mij.
En dergelijke zinnetjes heb ik als peuter, kleuter, schoolkind, puber… vrij vaak aanhoord. Het voordeel daarvan is dat ik leerde om de dingen vanaf de eerste keer helemaal goed te doen!
En dat wanneer het ganse plaatje in mijn hoofd ontbrak, dat ik dan veelal geheel niets deed. Zolang ik niet met bijna totale zekerheid weten kon hoe het vanaf de eerste keer helemaal goed te doen, kwam ik veelal helemaal niet in beweging.
En wanneer ik toch probeerde om in beweging te komen, veranderde ik in één en al weerstand, waardoor ik me veelal totaal verlamde.
Deze manier van opvoeden heeft als voordeel dat je TE Perfectionistische kinderen, van kleuter tot jong volwassenen, kan grootbrengen.
Inmiddels weet ik beter?
Ik weet inmiddels beter!
Ik ben blij dat ik de TE heb weten aan te pakken. ‘Perfect’ is oké voor mij, ‘TE Perfect’ bracht me in de problemen, terwijl ‘Perfect’ mijn oog voor kwaliteit stimuleert.
Dat komt in mijn persoonlijk geval omdat ik Pareto ontdekte. Die man van de 80-20 regel, die suggereert dat je in 20% van de tijd 80% van de werkresultaten weet te leveren.
Deze zegt ook dat perfectioneren 80% kost aan tijd en slechts 20% oplevert van de uiteindelijke werkresultaten. Denk nu aan die vreemde eend van daarnet. Door genoegen te nemen met 80% van het beoogde werkresultaat om aan te vangen, was ik theoretisch in staat om 4 à 5 keer sneller aan te vangen, dacht ik.
Wat denk jij?
Ook al was dat bij aanvang geen 4 à 5 keer sneller, ik startte alvast een pak eerder.
Dit zette mij aan om door te doen.
Doorzetting is veelal een sleutel tot succes!
Op het einde van deze rit heb ik mijn ‘TE Perfectionistisch’ aangeleerd gedrag weten om te zetten, te transformeren, in een ‘Perfectionistisch Gedrag’, waarbij ik nu de lat voor anderen en veelal voor mezelf, op een realistische hoogte weet te leggen.
De vraag is welke anderen hier ook nog baat bij hebben?
Ik vraag me: ‘Wie zijn dat?‘
Laat ons weten hoe we jou hierbij kunnen helpen
